....

شنبه 86/2/1 , 6:14 ع

یکتاحامی

نظر

اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.

من خسته زین کشاکش دردآلود رفتم به سوی شهر فراموشی

یکتاحامی

میدونی وقتی خدا داشت بدرقه ات می کرد بهت چی گفت ؟؟جایی که میری مردمی داره که می شکننت؛ نکنه غصه بخوری من همه جا باهاتم . تو تنها نیستی . توکوله بارت عشق میزارم که بگذری، قلب میزارم که جا بدی، اشک میدم که همراهیت کنه، ومرگ که بدونی برمیگردی پیشم

یادداشت ها

خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

...

غرور و خودخواهی

بایگانی

خبرنامه

بازدیدها

امروز: 83
دیروز: 90
تاکنون: 86731

لوگوی دوستان